Icinde uc sevdicegimin olmasinin disinda, cok daha derin bir mana yukluyorum kendimce.
Uzerinde yurudukleri tahta yol, paylastiklari zaman dilimini. Beraber, el ele, ayni yone bakip ilerliyorlar. Uzun ince bir yol, nerede bittigi tam da kestirilemiyor.
Ve her birini temsil eden uc farkli doku var bu zaman dilimine paralel. Su, kayalar ve asfalt...Su, ufukta genisliyor, baska kiyilarla kavusuyor. Kayalar once seyrek, sonra siklasip, yukseliyorlar. Asfalt yol kivrilip gorunmez oluyor. Gunesin bu sicacik, yumusacik golgeler yaptigi aksamustunde her biri baska turlu yansitiyor isigini.
Her birini, her dokuyu ayri ayri seviyorum.
No comments:
Post a Comment